Loading...
Sürüklenircesine bir yürüyüşe kapılmak ve tekrar tekrar her şeyin düzeleceğini ummak. Kaç adım atığımı ve ne kadar yürüyeceğimi düşünmek bile artık sadece yoruyor. Sadece "Bu sefer farklı bir poz vereceğim." diyerek akıntıya teslim olur oldum. Biraz yaşlı, biraz mutsuz belki umutsuz bir poz. Fidanlarla dolu bir ormanda yavaş yavaş, kendi köklerini kurur bulmak. katılaşmak, kırılan dalları umursamadan yeni bir tohum dökmek. "Bir gün yeşerir ve ben de yolumu bulurum" demek ve hazırlamak toprağı eşeleyerek. Bazen yola çıkmanın sebebi, bir hatadan kaçmak, bir hata yapmak ya da sadece içindeki "yürü git" diyen sese karşı koyamamaktan. Bazen yürümeye devam etmenin sebebi, sana eşlik eden yıldızları görmek ve geriye bakıp çektiğin pozların ne kadar genç ve artık 'uzak' kaldığını fark etmen. Bazen düşüşün umudu, sadece yeniden kalkabilecek olmanın sevincindedir. Belki acın seni tatmin ediyordur -köklerin hala vardır. Belki kül rengi yapraklar, kara toprağa dökülürken teselli buluyorsun. Belki diyorsundur ki kendine her şeyden sonra "Olmadı boyum bir söğüdünki kadar, erişmedi yapraklarım bulutlara. Yine de bir zararım yok ya!"